Tempada 2017-2018

Ou Luc Devos ten unha memoria privilexiada ou o Trío Grumiaux posúe un arquivo perfecto. Porque lembrar que estes grandes músicos tocaron no Rosalìa hai doce anos e que deron un determinado bis, que repetiron nesta ocasión, é máis que meritorio. E, por riba, unha valoración moi especial do público desta cidade. É verdade que aquí tocan en casa porque se lles acolle con particular afecto e apréciase a súa enorme calidade artística. Fun ao meu arquivo do ano 2006 e, en efecto, o 27 de Abril este diario publicou unha crítica miña dando conta do monográfico Schubert (eses dous tríos marabillosos de finais de 1827, escritos poucos meses antes de falecer). No único que a memoria foi menos precisa foi na identificación do bis. Devos dixo que doce anos antes interpretouse o segundo tempo do Trío con piano nº 2, opus 73, de Arensky, unha páxina encantadora que tocaban de novo neste concerto como recordo daqueloutro. Pero, na crítica do ano 2006, anótase o bis como “terceiro tempo ( Finale) do Trío con piano nº 2, de Martinu”. Os mecanismos da memoria son insondables. Pero o importante é que a deliciosa pàgina de Arensky pechou con esa calidade sonora, ese refinamiento dinámico e esa elegancia expresiva que caracterizou todo o acto musical que nos ofreceu o Trío Grumiaux. Dadas esas características e, ademais, o perfecto encaixe e o impecable balance instrumental da agrupación, non é estraño que escoitásemos un concerto memorable. Un máis dos que xa se nos ofreceron ao longo destes anos. E todos memorables.