GUSTAV MAHLER (1860 – 1911)
NOVENA SINFONÍA. (adaptación para orquesta de cámara)
Andante comodo
Im tempo eines gemächlichen Ländlers. Etwas täppisch und sehr derb
Rondo-Burleske: Allegro assai. Sehr trotzig
Adagio: Sehr langsam und noch zurückhaltend
Mahler en formato reducido
Julio Andrade Malde
Mahler foi un dos grandes coñecedores da orquestra na historia da música. Dentro do seu ciclo sinfónico, utiliza habitualmente un orgánico amplísimo que el sabe equilibrar á perfección. Para unha importante masa de ventos e percusión, dispón un tremendo despregamento de instrumentos de corda. Na Novena, emprega 33 instrumentos de vento (madeiras e metais) máis cinco de Percusión, o cal se equilibra con en torno ao dobre de instrumentos de arco (violíns, violas, chelos e contrabaixos) máis dúas arpas. Klaus Simon, na súa versión de cámara, utiliza quince instrumentistas: cinco arcos e outros dez entre os que inclúe oito de vento -que ademais, nalgúns casos duplícanse, de maneira que o mesmo ejecutante alterna dúas: frauta e frautín, oboe e corno inglés, clarinete I e requinta, clarinete II e clarinete baixo-, un percusionista que pode asumir ata nove distintos instrumentos de percusión, un armonio e un piano. É verdade que o arreglista admite que, en lugar de cinco arcos utilícense ata un máximo de 20 (6, 5, 4, 3, 2) e talvez así se logre unha versión bastante equilibrada. Cos cinco con que se interpretou nesta oportunidade, alcanzar o equilibrio é empeño ilusorio. Deste xeito, e aínda que os quince que nesta ocasión integraron a Sinfonietta da OSG son músicos de primerísimo nivel, é imposible establecer o adecuado balance sonoro nos movementos extremos (e deles, de maneira moi especial, o primeiro), sendo máis aceptables os tempos segundo e terceiro. Con estas limitacións, que son por completo alleas á indiscutible categoría profesional dos músicos, a experiencia foi interesante porque, ao reducirse o orgánico, poden escoitarse motivos e texturas que habitualmente non se poñen en evidencia por mor da enorme masa instrumental que utiliza Mahler. Neste sentido, valeu a pena o formidable esforzo que realizaron os nosos músicos para preparar e executar esta magna obra; esforzo que foi premiado con intensos aplausos e exclamacións de entusiasmo.