DIRECTOR: GIOVANNI ANTONINI
IL GIARDINO ARMONICO
TARQUINIO MERULA
CANZON “LA PEDRINA”
DARIO CASTELLO
SONATA UNDECIMA
FRANCESCO ROGNONI
DIMINUZIONI SU “PULCHRA ES AMICA MEA” DI PALESTRINA
TARQUINIO MERULA
CANZON “LA STRADA”
DARIO CASTELLO
SONATA DUODECIMA PER DUE VIOLINI, VIOLONCELLO E B.C.
JACOB VAN EYCK
“VAN GOOSEN”
ANDREA FALCONIERI
FOLIAS ECHA PARA MI SENORA DONA TARORILLA DE CARALLENOS
GIOVAN BATTISTA DEL BUONO
SONATE VII E IX SOPRA “AVE MARIS STELLA”
ALESSANDRO SCARLATTI
SONATA IN LA MINORE PER FLAUTO, DUE VIOLINI E B.C.
ANTONIO VIVALDI
CONCERTO IN SOL MINORE RV 104 “LA NOTTE” PER FLAUTO, DUE VIOLINI E B.C.
GIOVANNI LEGRENZI
SONATA PRIMA PER DUE VIOLINI, VIOLONCELLO E B.C. (“LA CETRA” OP. 10)
ANTONIO VIVALDI
CONCERTO IN RE MAGGIORE RV 90 “IL GARDELLINO” PER FLAUTINO, DUE VIOLINI E B.C.
Antonini pecha a tempada
Julio Andrade Malde 12.05.2016 | 00:49
Brillante colofón da Sociedade Filarmónica nunha tempada nada fácil. É de xustiza consignar que a administración dos recursos -máis ben escasos- fíxose cun rigor e un acerto admirables e conseguiuse un notable nivel de calidade nos concertos ofrecidos. Iso non quere dicir que as institucións non deban mostrarse máis xenerosas en subvencionar a unha asociación centenaria que honra á cidade onde ten a súa sede e á comunidade autónoma onde se inscribe. Non podemos perder a alta calidade media da programación que caracterizou as últimas tempadas. Polo que fai ao concerto, debemos lembrar tamén que Il Giardino Armonico realiza unha xira en España que abarca soamente tres lugares: A Coruña, Oviedo e Madrid. Non é a primeira vez que nos visita este espléndido grupo de cámara e o seu director, Antonini, un músico de primerísimo nivel. Ofreceron un concerto signado pola beleza e altura artística do repertorio e a calidade da execución. Destacaron, sobre todo, a Sonata en la menor, de Alessandro Scarlatti, para frauta, dous violíns e baixo continuo, que puxo fin á primeira parte e provocou unha acesa salva de aplausos; e tamén os dous grandes concertos de Vivaldi, intitulados A notte (RV 104) e Il gardellino (RV 90). Antonini puxo en valor toda a fermosura do primeiro coa frauta, e realizou co frautín de maneira maxistral as ornamentacións do segundo, que imitan o canto do ave que dá nome á preciosa partitura: o jilguero. O público manifestou un enorme entusiasmo tras a audición deste notable concerto vivaldiano que pechou o acto musical.